„Człowiek z marmuru” |
„Człowiek z marmuru” to polski film z 1976 roku. Film w reżyserii Andrzeja Wajdy opowiada o wzlocie i upadku murarza, Mateusza Birkuta, który stał się przodownikiem pracy i symbolem propagandy rządowej w Nowej Hucie - socjalistycznym mieście leżącym w pobliżu Krakowa. |
Jednak główna fabuła filmu dotyczy tego, jak młoda pani reżyser, Agnieszka, próbuje zrobić film o życiu Birkuta. Agnieszka przeprowadza wywiady z przyjaciółmi i byłą żoną Birkuta oraz przeszukuje archiwa w poszukiwaniu informacji na jego temat. Jednak nadal ma za mało danych – dwadzieścia lat wcześniej Birkut w tajemniczych okolicznościach znika. Agnieszka w końcu odnajduje jego syna i dowiaduje się od niego, że został zabity przez tajniaków podczas strajku robotniczego w 1970 roku. |
Motywy przewodnie „Człowieka z marmuru” to rozczarowanie klasy robotniczej systemem oraz cenzura i wolność artystyczna w komunistycznej Polsce. Wkrótce po zakończeniu II Wojny Światowej powołano do życia Główny Urząd Kontroli Publikacji i Widowisk, którego działalność polegała na kontrolowaniu kultury, a w tym filmów. |
W latach 40-ych i 50-ych za kinematografię odpowiadał Komitet Centralny PZPR. Scenariusz do „Człowiek a z marmuru" przeleżał czternaście lat. Przedstawiciele partii ocenzurowali go po pierwszym przeczytaniu. Jednym z powodów zablokowania scenariusza była poruszana w nim kwestia walki, jaką toczy Agnieszka, chcąc w kreatywny sposób kontrolować swoją pracę. Okazuje się to niemożliwe z powodu biurokracji oraz nacisków władz na promowanie propagandy prokomunistycznej poprzez sztukę. |
Comments
Hide